Polskie tłumaczenie Summary: Peer Review (Prof. Aggelos Kiayias) opublikowanego przez @maki.mukai z IOHK Team 27 czerwca 2018
Profesor Aggelos Kiayias jest kierownikiem katedry cyberbezpieczeństwa i prywatności na Uniwersytecie w Edynburgu. Jego zainteresowania badawcze dotyczą bezpieczeństwa komputerowego, bezpieczeństwa informacji, kryptografii stosowanej i podstaw kryptografii ze szczególnym uwzględnieniem technologii blockchain i systemów rozproszonych, głosowania elektronicznego i bezpiecznych protokołów wielostronnych oraz zarządzania prywatnością i tożsamością. Przeczytaj więcej o prof. Kiayiasie tutaj Prof Aggelos Kiayias
W najnowszym filmie od IOHK profesor Kiayias mówi o procesie i znaczeniu recenzowania. Oto skrócona transkrypcja filmu:
Celem wzajemnej recenzji jest wybór artykułów reprezentujących prawdziwy postęp w danej dziedzinie naukowej.
Na przykład profesor Kiayias używa kryptografii. W dziedzinie kryptografii istnieje już cała masa literatury. Proces wzajemnego recenzowania ma na celu ocenę, czy dany wkład jest znaczącym krokiem naprzód, biorąc pod uwagę istniejącą pracę naukową, która została już udokumentowana. Dlatego wzajemne recenzowanie jest tak naprawdę podstawowym procesem wykorzystywanym przez kryptografię naukową do postępu.
Istnieje kilka wymiarów, które sprawiają, że ten proces jest tym, czym jest. Najważniejszym, jak pokazują konferencje Międzynarodowego Stowarzyszenia Badań Kryptograficznych (konferencje flagowe Crypto Europe i AsiaCrypt), jest to, że następuje proces recenzowania na zasadzie podwójnie ślepej próby.
Więc co oznacza podwójnie ślepa próba?
Zasadniczo, jeśli chcesz zgłosić coś na konferencję, musisz stworzyć szczegółowy manuskrypt, który musi być kompletny na kilka sposobów:
Musi mieć pełne uzasadnienie wszystkich twierdzeń, kompletne dowody, twierdzenia i lematy, które są niezbędne do poparcia tych twierdzeń. Musi zawierać pełny opis wszystkich niezbędnych materiałów, które są potrzebne do sprawdzenia prawdziwości wszystkich twierdzeń. Ponadtwo, musi być zapakowany w dokument, który jest przesyłany bez wskazania, kim są autorzy rękopisu. Jest on następnie przekazywany do komitetu ekspertów, który jest wybierany przez społeczność, a co roku jest inny zestaw ekspertów na każdą konferencję.
Liczba ekspertów może liczyć od 40 do 50 i są oni wybierani przez zespół dwóch przewodniczących programowych powoływanych przez radę dyrektorów IACR. Eksperci wybrani do recenzji konkretnego zgłoszonego manuskryptu są również anonimowi dla autorów, więc przy podejmowaniu ostatecznej decyzji dotyczącej danego manuskryptu nazwiska ekspertów nie są ujawniane. Tak opracowana podwójnie ślepa próba jest tym, co charakteryzuje ten proces.
Celem tego podwójnego zaślepienia jest zapewnienie jak najmniejszej tendencyjności. Ważne jest, aby przy podejmowaniu decyzji pamiętać, że najważniejsze jest to czy dany artykuł proponuje rozwiązanie, które byłoby znaczącym postępem. Priorytetami tego procesu jest zachowanie jak najbardziej neutralnego charakteru, więc należy go przeprowadzać tylko na podstawie określonych zasad.
Innymi słowy, uprzedzenia, które mają związek na przykład z marketingiem, sławą autorów, potencjalnymi osobistymi powiązaniami między recenzentami a tymi, którzy produkują manuskrypty – wszystko to musi być zdecydowanie wyłączone z procesu. I to właśnie osiąga ten podwójnie ślepy proces recenzowania.
Uczestnictwo w procesie recenzowania może odbywać się na dwa sposoby:
- Zgłoszenie manuskryptu do recenzji:
- Odbywa się to poprzez znalezienie konferencji lub czasopisma, które zbiera artykuły.
- W Internecie dostępne są prośby o referaty zwane „call for papers”.
- W tym „zaproszeniu na referaty” znajduje się opis tego, czego dana konferencja poszukuje i jaka będzie grupa ekspertów oceniających nadesłaną pracę, a także szczegóły dotyczące treści, jakie powinien obejmować przesłany manuskrypt, aby został oceniony.
- Jest to otwarty proces, więc każdy może przesłać rękopis do recenzji.
- Uczestnictwo jako ekspert:
- Robi się to tylko na zaproszenie, a i to dopiero po wielu latach zaangażowania w rozwój badań naukowych w określonej dziedzinie.
- Na przykład, w kryptografii, osoby uczestniczące jako członkowie komitetu programowego to osoby, które od wielu lat prowadzą badania na uniwersytetach i ośrodkach badawczych, prowadzą kursy kryptografii, osiągnęły wiele ważnych wyników w tej dziedzinie i zostały docenione przez innych ekspertów.
- Po tego typu zaangażowaniu w naukową dziedzinę kryptografii zazwyczaj przychodzi zaproszenie do udziału w komitecie programowym takiej konferencji.
- Takie wydarzenie jest wyróżnieniem i czymś, z czego ludzie są dumni, że mogą być członkami komitetu programowego konferencji takich jak Crypto, EuroCrypt czy AsiaCrypt.
- Wzajemna recenzja jest ważna w przypadku kryptowalut, ponieważ buduje dojrzałość tego obszaru i stworzenie solidnych podstaw zaufania protokołom, które są wdrażane i mają wartość dla ich użytkowników. Bardzo ważne jest wytwarzanie systemów, które są solidne i odporne. Sam fakt, że pewien system działa obecnie, niekoniecznie jest dowodem na to, że będzie tak działał na dłuższą metę. Bardzo ważne jest posiadanie odpowiednich zapewnień, jakie dają naukowe prace kryptograficzne, że systemy te są odporne na ataki. Z tego powodu ważne jest budowanie modeli, w ramach których możemy analizować bezpieczeństwo kryptowalut i rozproszonych ksiąg oraz mieć dowody, że operują one w odpowiednich granicach dla bezpiecznego i odpornego na awarie działania. Korzystając z narzędzi, które zapewnia ten proces naukowy, możemy być pewni, że systemy nie zostaną zaatakowane, a zasoby, które rejestrują, nie będą zagrożone.